Yüreğine Adımı Astım

Çağır beni, çağırda büyüsün içimde biriktirdiğim bütün yalnızlıklarım!

Adım adım büyür yalnızlık, yürüdükçe devasallaşır kimsesizlik!

Dur!Ne olur Sende gitme!
Yalnızlığın üzerime yüklediği bu sessizlik artık beni boğuyor.

Buradayım baksana karanlığın tam ortasında.

N'olur artık gitme. Sana çok ihtiyacım var.

Kurtulmak istiyorum ama koşamıyorum.Çaresizlik öyle bir bulaşmışki bu sokaklara takılıp düşüyorum.

Off.. bu kadar mı zor sen, bu kadar mı zor sensizlik!! Canım o kadar çok acıyor ki.. Artık bağırmak istiyorum sesimin yettiğince.
Bağıra bağıra ağlamak ve haykırmak istiyorum "Anla artık anla!! seni seviyorum" diye.

Ama olmuyor işte. Ve yine o şarkı başlıyor bir uğultu misali;

"gitme nolur gitme itirazlar elimde değil
yalnızım yalnızız yalnızlıklar elimde değil
düşerken son birkez yalana benimsin benim
yalansan yalanı severim elimde değil.."


Biliyormusun.....

"Seyirci kaldıysam bu yürek yangınlarına..Her yıla bir nefes tutar oldum..
Arta kalan küllerden..Kurşuni sevdalara bir adım var..

Lakin..

Yüreğime adım geçmiyor..

Ömür defterimden hüzün yapraklarını yırttım..


Ama..

Yüreğine adı'mı astım.."

Yağmur yağarken daha çok söylüyorum seni sevdiğimi gökyüzünden düşen her damlaya.

O damlalar çığ olup kulaklarına fısıldasın sevgimi diye. Çoğalarak, artarak her gün daha çok severek yaşıyorum seni. Sevgin hiç bitmiyor içimde, hiç azalmıyor, bugünlerde hiç acıtmıyor sevdan beni.

Seni içimin en derinlerine hapsetmişim ben. Bu yüzden zor seni unutmam, kalbimden söküp atmam. Bunu çokta istemiyorum galiba, kalbimden söküp atmam seni, biraz da öylesine yaşamak gibi.

Bomboş, duyarsız, kalpsiz yaşamak gibi bir şey. Her gün yeniden doğuruyorum sevgimi senin için, her gün yeni bir sevgiymişcesine seviyorum, yaşıyorum seni.

Mutlu ediyor beni böyle sevmek seni.
Hiç ayrılmamışsın, hep yanımdaymışsın gibi, en son gördüğüm gün seni, ilk kez gördüğüm gün gibi hatırımda.
Hep ilk kez görüyormuş gibi heyecanlanırdım seni gördüğümde. Ellerin ellerime ilk kez dokunuyormuş, ilk kez kenetleniyormuş gibi. Kalplerimiz ilk kez buluşuyormuş gibi aynı heyecanla.

Ve bilmiyorum bu nereye kadar sürecek, seni sevmek, seni ölesiye sevmek güzel.

Ama vuslat yok bu sevdada, hep özlemek, hep beklemek var, yolunu şaşırmış bir yolcunun yolunu bulmasını beklemek gibi bir şey bu. Bu yolculukta rehber ben değilim, eğer izin verilseydi buna. Hep yeni yerlere, hep yeni güzelliklere götürmek isterdim seni. Hep güzeli, hep iyiyi, hep sevdayı paylaşmak için.

Bugün yağmur yağıyor ve ben daha çok söylüyorum seni sevdiğimi...
Ne olursa olsun, kim girerse girsin aramıza, gerçek “sen”sin, gerçek “ben”im. Gerçek “biz”iz senden ve benden başka gerçek yok ikimize yarattığım dünyada. Ve hiç kimse, hiçbir kural değiştiremeyecek bunu.....

Bu gece gözyaşlarım yağıyor sensizliğimle birlikte kaldırımlara... Seni arıyorum, erimekteyim...

Karanlık geceye inat ay bu akşam gökyüzünde...

Herkes Gibisin!!!

Ben sadece sevmeyi istedim belki de sevilmeyi.Anlatamadım…Şimdi burada oturmuş gidişinin hesaplarını yapıyorum.Her yer dağınık benim gibi.Belkide güzle düşen yapraklar gibi.Öylece kurumuş yere düşmüşüm birileri üstüme basmasın diye rüzgara yalvarıyorum ve oradan oraya sürükleniyorum.Sensiz yolumu bulamıyorum.işte Konuşamıyorum….Diye yazmışım defterime saat gidişini gösteriyor.

Senden sonra ortalığı toparladım ben bana eşlik etmedi.Öylece somurtarak oturdu köşesinde yooo ağlamadı inan ağlamadı.Sonra oturduk beste yaptım gidişine sözsüz, sözcükleri giderken yanında götürmüştün.Bana ne söyleyecek ne yazacak bir şey kalmamıştı.

Mucizelere inanmazdım senden önce giderken inancımı da götürmüşsün ya en çok o içimi acıttı.Gidişler değilde anlamsız sebepler üzüyor insanı.Gidişler bu kadar basit olmamalı diyorsun.Boşver o şarkıdaki gibi “Sensizliğin acısını sen nereden bileceksin,Sen hiç SENsiz kalmadın ki”Ama eminim Bensizlikte Sensizliği aratmayacak kadar mücadelesini sürdürüyordur beyninin tüm hücrelerinde.

Aradan zaman geçti sözcükler geri geldi.Beste şarkıya dönüştü.İçimde yine yeşermeye hazır çiçekler var Gelsen dönsen dediğim zaman geride kaldı.Herşey iken Hiçbirşeysin...

Bak artık sende herkes gibisin!!!!!

Sen git,
Ben kalırım
Usanmam, gücenmem bu kalıştan
Gitmeler senin olsun,
Kalmalar benim
Ufuklara aç, Açabil yelkenlerini
Duraksamaları bana bırak.
Bakışlarını da al burada kalmasın
Becerebilirim
Sen git,
Ben kalırım...